Ciemno wszędzie, głucho wszędzie,

Co to będzie, co to będzie?

Szkoła coraz częściej boryka się ze stereotypami, do których niewątpliwie należy postrzeganie lektur jako nudnych, zwłaszcza tych obowiązkowych. Walcząc z tym przekonaniem, klasa VIIa postanowiła udowodnić, że omawianie tekstów z kanonu lektur może być nie tylko pożyteczne, ale co więcej interesujące. Siódmoklasiści uczestniczyli w „niecodziennej” lekcji języka polskiego. W sali lekcyjnej zapanowała ciemność. Przy zapalonych świecach, które sami przynieśli i mrocznej muzyce uczniowie czytali drugą część „Dziadów” Adama Mickiewicza. W mistrzowski sposób wcielili się w swoje role, a odpowiednie stroje i charakteryzacje oddały klimat dawnych czasów, zawarty w utworze naszego narodowego wieszcza. Niewątpliwie taka właśnie forma zaprezentowania literatury bardziej przemawia do wyobraźni młodego czytelnika – odbiorcy. Wspólne głośne odczytanie lektury w nietypowej atmosferze z pewnością pomogło w zrozumieniu utworu oraz zapamiętaniu i utrwaleniu jego treści.

Opracowała

 Marta Nogaj-Farbiś